Przyczyny i patogeneza bólu a możliwości psychoterapii
i rehabilitacji neurofizjologicznej metodą klawiterapii
w holistycznym usprawnianiu cierpiącego
i niepełnosprawnego człowieka

 

Powszechnie przyjmuje się określenia walki z bólem, walki ze spastycznością itp. Są to określenia upraszczające a wynikają z braku powszechnej wiedzy o przyczynach i patogenezie bólu lub spastyczności. Ból i spastyczność są wspaniałym darem natury dla człowieka cierpiącego i niepełnosprawnego. Powinniśmy z pokorą i wdzięcznością przyjąć, że ból informuje nas o miejscu, rodzaju, zakresie i stanie zagrożenia homeostazy fizjologicznej organizmu człowieka cierpiącego i niepełnosprawnego, które wymaga holistycznego naprawienia – usprawnienia. Spastyczność zaś uniemożliwia, zapobiega poprzez unieruchomienie niesprawnej struktury czynności motorycznej, pogłębianiu uszkodzenia (np.: przewrócenia się, potłuczenia, zwichnięcia lub złamania układu kostnego), organizmu niepełnosprawnego człowieka. Zaburzenia równowagi pochodzenia błędnikowego, móżdżkowego i niedokrwiennego, w szczególnych stanach niedyspozycyjnych fizjologicznie, uniemożliwiają samodzielne stanie, schylanie, chodzenie itp. Z bólem, spastycznością i zaburzeniami równowagi nie możemy walczyć. Trzeba zrozumieć przyczyny, patogenezę bólu, spastyczności i zaburzeń równowagi. Następnie po usprawnieniu klawiterapią organizmu – zniesieniu przyczyny i ewentualne patogenezy ból, spastyczność i zaburzenia równowagi ustępują bardzo sprawnie, skutecznie i szybko (czytaj załączone wyniki badań neurologicznych). Ból, spastyczność i zaburzenia równowagi możemy zaliczyć do naturalnych mechanizmów obronnych, przyjaznych człowiekowi. Poprzedzeniem powstania i ujawniania się bólu mogą być:

 

  1. Ból psychologiczny (stressy, frustracje, dysonans poznawczy, negatywne myślenie, słaba organizacja intelektualna, brak pragmatyzmu w działaniu, zamartwienia się, poczucie krzywdy, żalu, agresja, rozdrażnienie, niepokój, strach, lęk, nostalgia, ból fantomowy, urojeniowy – psychiczny itp.

  2. Wszelkiego rodzaju zaburzenia czynnościowe organizmu pochodzenia psychosomatycznego, wywołane negatywnymi procesami psychologicznymi i psychicznymi.

  3. Stany nagłe: ukłucia, urazy, kontuzje, naruszenia ciągłości naskórka – skaleczenia, złamania, oparzenia, odmrożenia, ukąszenia, użądlenia, zatrucia, różne gwałtowne porażenia i obrażenia fizyczne.

  4. Wszelkiego rodzaju infekcje lokalne i ogólnoustrojowe organizmu z zaburzeniami temperatury, obrzęków itp. objawów.

  • Zwiastunem powstania bólu mogą być: negatywne czynniki psychologiczne i psychiczne, dreszcze, tzw. „gęsia skórka”, drętwienia, mrowienia, parestezje, zaburzenia czucia, przeczulica bólowa skóry i początki wszelkich zaburzeń czynnościowych, temperatura, obrzęki, infekcje.

  • Wszelkie zaburzenia czynnościowe ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego a w tym szczególnie:

  1. zaburzenia wywołane napięciami ośrodkowymi mózgu (równowagi pomiędzy hamowaniem i pobudzaniem w mózgu, móżdżku, pniu mózgowym, rdzeniu, nerwach kręgowych i obwodowych), zdominowanymi przez porażenia nerwów czaszkowych, porażenia na innych poziomach układu nerwowego, z zaburzeniami narządów wykonawczych a także różnych struktur morfologicznych fizjologii organizmu człowieka.

  2. zaburzenia w elektrycznych potencjałach własnych ośrodkowego, piramidowego, obwodowego układu nerwowego a szczególnie w przewodnictwie nerwowym (silniejsze lokalnie lub słabsze potencjały elektryczne), lokalny brak symetrii potencjałów elektrycznych sterujących np. ruchem mięśni, naczyniami krwionośnymi, układu moczowego, zaburzeniami i opuszczeniem trzewi, układu limfatycznego i wiele innych podobnych doznań, zaburzeń hormonalnych, enzymatycznych itp.

  3. zanik przewodnictwa nerwowego lokalnie np.: neuropatia, polineuropatia, zmiany około nerwowe, obrzęki, zaleganie płynu ustrojowego, krwi, limfy, moczu, kału, mocznika oraz innych metabolitów. – Wszelkiego rodzaju zmiany zwyrodnieniowe, patologiczne, zmiany wtórne układu nerwowego (demielinizacja, neuropatia, polineuropatia pooperacyjne i inne), kostnego, stawowego, więzadłowego, mięśniowego, guzy, nowotwory, zrosty, blizny itp.

 

Od wielu dziesiątek lat, w obserwacjach klinicznych i badaniach naukowych, szuka się odpowiedzi na ustalenie etiologicznych uwarunkowań wywołujących, różne jakościowo, zaburzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, a szczególnie w przewodnictwie nerwowym. Nowoczesna diagnostyka neurologiczna, mimo wysokich kosztów, dzięki osiągnięciom elektroniki, potrafi precyzyjnie określić miejsca zaburzeń, a także zmian patologicznych w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym. Zdecydowanie jednak trudniejszym nie nadążnym jest stan badań nad profilaktyką i leczeniem zaburzeń oraz zmian patologicznych w strukturach i funkcjach ośrodkowych mózgu i w przewodnictwie nerwów obwodowych. Najnowsze publikacje naukowe, dotyczące badań na poziomie subkomórkowym i molekularnym nad możliwościami regeneracji komórki nerwowej wnoszą pewne optymistyczne przesłanki nadziei w oczekiwaniach lekarzy i pacjentów. Ale zapewne trzeba będzie jeszcze długo czekać na wdrożenie omawianych osiągnięć w regeneracji komórki nerwowej i odbudowy zaburzeń w strukturach nerwowych także w przewodnictwie nerwowym. Póki co, na ten okres oczekiwań (?), możemy sprawnie rozwiązać niepokojący nas problem, poprzez wprowadzenie osiągnięć klawiterapii w regulacji jakości nerwowych potencjałów elektrycznych i wzbudzania fizjologii utraconego przewodnictwa nerwowego. To jednak wymaga objęcia badaniami naukowymi i klinicznymi metody klawiterapii w zastosowaniu do osób, u których nie ma jeszcze głębokich, rozległych i zadawnionych zmian patologicznych ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Człowiek w procesie formułowania się na przestrzeni wielu dziesiątek tysięcy lat chodząc boso, wykształcił fizjologiczne mechanizmy odruchowo-refleksoryczne stóp. Podobne mechanizmy fizjologiczne w procesach adaptacyjnych skóry stóp do wysokich temperatur zostały wykształcone np. u Hindusów, Bułgarów, Aborygenów i w niektórych plemionach afrykańskich. Przez tysiące lat na człowieka działały różne bodźce wywołujące ból (ukłucia, skaleczenia, ukąszenia, użądlenia, kontuzje, uderzenia, otarcia, oparzenia, wychłodzenia, odmrożenia, głód, porażenia itp. doznania). Odczuwał swędzenia z nieodpartą potrzebą drapania a nawet czochrania. Ból starał się likwidować poprzez: masowanie, nacierania, nagrzewania, schładzania, kompresy, przeciąganie - odbarczania się itp. Te wszystkie w/w doznania oraz wszelkie formy bodźcowania i próby likwidacji bólu wykształciły nawet genetyczne i hormonalne uwarunkowania, nadzwyczaj bogate, odruchowe fizjologiczne mechanizmy obronne także samo naprawcze organizmu. Człowiek na powierzchni skóry ma dostęp do niezliczonych milionów różnych receptorów, poprzez które może precyzyjnie sterować procesami dermoviscralnymi w likwidacji wszelkich bólów, zaburzeń psychosomatycznych, czynnościowych w usprawnianiu osób niepełnosprawnych. A zatem bodźcowanie klawikami wywołuje lepsze przekrwienie, odtrucie i oczyszczenie organizmu, poprawia sprawność nerwów, zwiększa aktywność przeciwciał a także wywołuje sprawniejsze funkcje układu trawiennego, gruczołów dokrewnych, hormonalnych i procesów enzymatyczno-metabolicznych na poziomie subkomórkowym.

 

>> Rozdział następny >> 

Odreagowanie nerwowe